رویای دور کردن اسلحه از دست های آلوده

رویای دور کردن اسلحه از دست های آلوده | بذارید یک اعتراف بکنم من همیشه به شکل عجیبی عاشق تبلیغات بوده‌ام. یادمه وقتی کارتون‌های شنبه صبح را نگاه می‌کردم بیشتر به آگهی ها توجه می‌کردم تا به خود کارتون و سعی می‌کردم بفهمم چطور آگهی‌ها سعی داشتن وارد ذهنم بشن. و این آخرش باعثِ پیدا کردن شغل رویاهام شد. به عضویت یک شرکت تبلیغاتیِ بزرگ در نیویورک درآمدم

00:26
ولی نهایتا در۲۳ فوریه ۱۹۹۷ همه چیز ناگهان تغییر کرد، وقتی که به سر برادر کوچکم “مت” در یک حادثه تیراندازی که در سکوی بازدید ساختمانِ امپایر استیت اتفاق افتاد بهش شلیک شد. ناگهان خانواده من در وسط یک کابوس قرار گرفت، کابوس این که گفته شد برادرم به زودی میمیره، در واقع فرصت خداحافظی کردن با اون رو بهمون دادن، بعدش چندین جراحی مغزِ فوری روی مغزش انجام شد حالا حاصلش، برای مت، یک عمر مبارزه برای خلاص شدن از یک آسیب مغزی شدید بود.

01:05
اون قطعا قهرمان من هست.

01:08
ولی همینطورم (تشویق) — آره. حقش هست —

01:10
( تشویق )

01:16
ولی به همان اندازه که این مصیبت برای خانواده ی من یک کابوس بود، اغلب فکر می کنم که چقدر می تونست بدتر از این باشه، در واقع، چقدر بد باشه برای ۹۰ خانواده ای که هر روزه اینقدرها خوش شانس نیستند، و عزیزانشان، برادران، خواهران، پسرها، دخترها و والدینشان رو از دست میدن. و همه اینها خبر مهم روزنامه‌ها نیستن. در حقیقت، بیشترشون اینطور نیستن. در کشوری که تقریبا یک بیماریِ ننگین فراگیر رو به عنوانِ هنجاری جدید پذیرفته، به اینها خیلی بی توجهی میشه.

01:54
بعدش از شغلم در زمینه ی تبلیغات اومدم بیرون تا سعی و کاری کنم که جلوی این همه گیری ننگین ملی رو بگیرم، چون به این موضوع پی بردم که چالش های جلوگیری از خشونت مسلحانه همون چالش هایی هست که من را عاشق کار تبلیغ کرده بود، چالش اینه که سعی کنی بفهمی چطور با مردم قاطی بشی. تنها به جای اینکه برای فروشِ محصولات تبلیغات کنی اینجا برای نجات مردم تبلیغ می کنی. و این منجر شد به پیدا کردن زمینه ای مشترک، و اون اینکه چیزی که من میخوام با چیزی که شما میخواین همپوشانی داره. و شاید شگفت زده بشین که بدونید در مورد خشونت مسلحانه چقدر زمینه های مشترک هست.

02:31
برای مثال نگاهی بیاندازیم به افرادی که به شکار علاقه دارند ورزشی که سرتاسر ایالات متحده میلیون ها طرفدار دارد. یک سنت غرور آمیز خانوادگی هست. در بعضی جاها، اولین روز از فصل شکار با تعطیلات مدارس هم زمان است. شکارچی ها به دنبال چی هستند؟ خب میخواهند شکار کنند عاشق اسلحه هایشان هستند. آنها کاملا به متمم دوم قانون اساسی اعتقاد دارند که اسلحه حمل کنن. اما معنیش این نیست که زمینه مشترکی وجود نداره.

02:55
در حقیقت زمینه مشترک بسیاره با ایده ی اصلی دورنگه داشتن اسلحه از دست افراد خطرناک شروع می کنیم. معنیش این نیست که اسلحه های خاصی را از تمام مردم دور نگه داریم. این یعنی تمام اسلحه ها را از افرادی خاص دور نگه داریم، و این هم افرادی که همه ما موافقیم نباید اسلحه حمل کنند: تبه کاران، مجرمان محکوم به خشونت، بیماران روانیِ خطرناک. ما میدانیم که چقدر «قانون بررسی سوء پیشینه بِرَدی» تاثیر زیادی در جلوگیری از افتادن اسلحه به دست این افراد خطرناک داشته. طی بیست سال، قانون بررسی سوء پیشینه درفروشگاه‌های فروش اسلحه فدرال، جلوی فروش ۲/۴ میلیون اسلحه رو به افرادی که معتقدیم نباید اسلحه حمل کنند گرفته.

03:36
(تشویق تماشاگران)

03:40
و چه اسلحه دوست داشته باشید چه نداشته باشید، احتمالا درک میکنید که نباید هزاران اسلحه در روز به صورت انلاین یا در نمایشگاه ها، بدون قانون بررسی سوء پیشینه بِردی به فروش برسه، درست مثل این هست که نباید دو صف برای سوار هواپیما باشد — که یکی از آنها با نظارت امنیتی باشه و و صف دیگر بدون نظارت. و —

03:58
(تشویق تماشاگران)

04:02
و آمار نشان می‌دهد توافق نظر قوی میان مردم آمریکاست: نود درصد آمریکایی ها موافق گسترش قانون بِریدی برای تمام خرید و فروش ها هستند ۹۰ درصد از جمهوری خواهان، بیش از ۸۰ درصد از صاحبان اسلحه، بیش از ۷۰ درصد از (اعضای انجمن ملی اسلحه). این ایده ای بحث برانگیز نیست. تنها ۶ درصد مردم با آن مخالف اند. که برابر هست با تعداد افرادی که معتقد هستند فرود روی ماه، دروغی شبیه سازی بود.

04:27
(خنده ی حضار)

04:28
و همچنین مساوی است با افرادی که معتقدند دولت در حال استفاده از تکنولوژی کنترل ذهن در امواج تلویزیونی است. این میزانی است که ما با بررسی سوء پیشینه موافق هستیم.

04:38
ولی تکلیف ۳۰۰ میلیون اسلحه ای که الان در خانه های سراسر آمریکاست چه می شود؟ خوب، اول فهم این نکته مهمه که بیشتر این اسلحه ها در دست و خانه افرادی درستکار و قانون مدار مثل من و شماست، که همون چیزی رو میخوان که ما میخوایم از جمله دفاع از امنیت خانواده مون. به همین دلیله که هرروز افراد بیشتری دست به خرید اسلحه می زنند. ده سال پیش، ۴۲ درصد از مردم آمریکا البته به اشتباه، فکر می‌کردند که داشتن اسلحه، برای خانه شما امنیت میاره. امروز تعدادشان به ۶۳ درصد میرسد.

05:15
چرا؟ دوست ندارم این رو بگم، چون به نقطه ی ضعف و روی بدِ تبلیغات وابسته هست، یعنی اگر یک دروغ بزرگ رو به اندازه کافی تکرار کنید، در نهایت به حقیقت تبدیل می شود. و این دقیقا چیزیست که اینجا اتفاق افتاده. لابی شرکت‌های اسلحه سازی میلیون ها دلار صرف کرده تا جلوی تحقیقات «مرکز پیشگیری» رو در راستای همه گیریِ بهداشت عمومی و خشونت مسلحانه بگیره، تا جلوی صحبت متخصصینِ اطفال روبا والدین درباره خطرات نگه داری اسلحه در خانه شون بگیره، تا جلوی فناوری اسلحه هوشمند و سایر فناوری هایی که مانع استفاده کودکان از اسلحه والدینشان میشه رو بگیره فناوری که نجات بخش هست. اونها از پنهان کردن حقیقت ناامید شدن، چون حقیقت رو تهدیدی برای کار خودشون می بینن.

05:51
و هر روز، در نتیجه این امر مردم کشته میشن. و خیلی از اون مردم کودکان هستن. هر روز در ایالات متحده، ۹ کودک، سهوا گلوله میخورند. ۹۰۰ کودک و نوجوان، در هر سال جانشان را از دست می‌دهند. و موضوع اینجاست: والدین تقریبا همه اونها اسلحه دارند. حتی دو سوم از تیراندازی در مدارس با اسلحه‌هایی که از خانه برداشتن، انجام میشه، از جمله فاجعه وحشتناکی که در سدنی هوک (در سال ۲۰۱۲) رخ داد. من با خیلی از این والدین ملاقات کردم، این ناراحت کننده ترین قسمت کار منه. اینها آدمهای بدی نیستن. فقط دارن عواقب باورنکردنیِ تصمیم بسیار بدشون رو می چشن، که بر اساس اطلاعاتی خیلی بد اتخاذ کردن اطلاعاتی که آدمهایی خیلی بد در ذهن اینها فرو کردن، کسانی که خیلی هم خوب متوجه هستن چه اتفاق ناگواری رو باعث میشن ولی اصلا اهمیت نمیدن. و نتیجه اش یک کابوس هست — نه تنها برای خانواده هایی مثل مال من، بلکه، در واقع و در نهایت برای همه ما.

06:56
اما من نیومدم اینجا که درباره کابوس خشونت مسلحانه حرف بزنم. من اینجام تا در مورد رویامون حرف بزنم، و این رویای همه ماست، رویای آینده ای بهتر و با امنیت بیشتر. برای سازمان من، برای کمپین بِریدی، این رویا در هدفی بزرگ منعکس شده هدفی که شماره مرگهای با گلوله در ایالات متحده تا سال ۲۰۲۵ نصف بشه. و من امیدوارم که همه شما امشب اینجا رو با احساسی قوی و دقیق از اینکه چرا این رویا اینقدر غنی و باارزش هست ترک کنید چون ای ملت، برای هر حرکت بزرگی در اطراف جهان، لحظه ای هست که میتونید به عقب نگاه کنین و بگین، “اینجا بود که همه چیز واقعا شروع به تغییر کرد.” و من اینجام که بگم برای حرکتی خاتمه بخش به خشونت مسلحانه در آمریکا، اون لحظه همین جاست.

07:41
(تشویق تماشاگران)

07:47
ما به روشنی در نقطه ای حساس هستیم، چونکه مردم آمریکا به صورت میلیونی جمع شده اند که سابقه نداره، و بر پایه همان زمینه مشترک، میخوان بگن، “کافیه.” دیگه کافیه هرچی تیراندازی شد در فروشگاه ها و سینما ها و کلیساها و مدارس. کافیه کشتار هر روزی خشونت های مسلحانه در خانه ها و خیابانها خشونتهایی که جان زنان و مردان سیاه پوست جوان رو با این نرخ عجیبش نابود کرده. دسترسی آزاد به سلاح گرم برای افرادی که همه موافق هستیم نباید بهش دسترسی داشته باشن کافیه. و کافیه هرچی گروه کوچکی از سیاستمداران بزدل در جهتِ منافع لابی شرکت های اسلحه سازی کار کردند تا مقابل مردمی قرار بگیرن که برای نماینده شدن شون رای دادن. تمومش کنین.

08:25
(تشویق تماشاگران)

08:32
و موضوع واقعا هیجان انگیز اینکه فقط آدمهای مشکوکی عادی مثل من نیستن که این حرف رو میزنن. جمعیت شون خیلی بیش از اینهاست. و اگر میخواین اثبات کنم، بذارین از جایی شروع کنم که بیشترِ مکالمات در ایالات متحده شروع میشه — با کیم کارداشیان.

08:45
(خنده تماشاگران)

08:46
و موضوع اینه: این واقعا جوک نیست. یعنی، به عوض شدن مسائل روز فکرکنین. مسائل وقتی عوض میشن که از بحث و جدل های سیاسی میرسن به فرهنگ عمومی، از همه جا صداها بلند میشه، مشاهیر از موقعیت خودشون استفاده میکنن، موسیقی دان ها، ورزشکارها «ان.بی.اِی» هم همینطور. محافظه کار ترین متخصصین که تصورش رو نمی کردید هم وارد میدان میشن. این تغییر واقعی فرهنگی هست — حتی یه «سخنرانی تد» هم امسال درموردش شنیدم. وسعت میدان این تغییراتِ فرهنگی به این اندازه هست. و آره. کیم کارداشیان یک اشتیاق و درخواست ناباورانه ای رو در 35 میلیون دنبال کننده های توئیترش به وجود آورده که بررسی سوء پیشینه قوی تر انجام بشه.

09:23
بذارین نگاهی کنیم به انتخاباتِ سیاسی که این روزها رونق گرفته. این سابقا مسئله درجه سومِ جمهوری خواهان بود که نمی تونستن زود اجراش کنن. حال نامزدهای انتخابات روش مانور میدن بعضی ها مجبور شدن از مواضع بدشون عقب نشینی کنن مواضعی که تا همین اواخر، سرسختانه ازش دفاع میکردن. برای یه نفر مثل من، که مردم رو میبینم به این امتیازاتِ سازمان دفاع از حقوق شهروندی نه میگن دیدنش فوق العاده است. ما هنوز پولی از لابی شرکت هایِ اسلحه سازی دریافت نمیکنیم، آره، و سرانجام این هم باید تغییر کنه. اما می دونید چیه؟ ما باهوش تر و سرسخت تر هستیم، و حق هم به جانب ماست. و به ما هجوم میارن.

10:03
میدونید، اونا میگن اینترنت اطلاعات رو دموکراتیزه کرده. رسانه های اجتماعی و بعضی از ابزارهای سازماندهی که بهش متصل شده فعالیت اجتماعی رو دموکراتیزه کرده. به ما این امکان رو داده که ببینیم حمایت ۹۰ درصد واقعی مردم از چیه. گاهی وقت‌ها فکر می‌کنم که — می‌دونید، ما جمع میشیم و شبیه سلولهای سفید خون، میلیونی دائما حمله می‌کنیم. و این به ما توانایی رو میده که شروع کنیم واقعا از بین ببریم — و این کار اصلیه — این بی ارتباطی شرم آور بین چیزی که مردم آمریکا میخوان و چیزی که رهبرانِ منتخب مان در جهتش میرن رو از بین ببریم.

10:33
تا اینکه اخیرا، حرف هایی در مجلس نمایندگان گفته شد که از سمت دیگرِ قضیه میگفت، از اون شش درصد، که اختلاف آرامون با اونها ۱۰ به یک هست. ما داریم این قصه گوها رو چپ و راست میکنیم. بعد از اون تراژدی اخیر در «سن برناردیو»، ما مرکز تلفن کنگره رو داغون کردیم. ما با کنگره ۱۵٫۰۰۰بار در یک روز تماس گرفتیم. و می دونید چیه؟ ما به لایحه ای رای دادیم که کسی فکرش رو نمیکرد به این زودی ها روشنی روز رو ببینیم. ما شاهد حرکتی واقعی هستیم که بیشتر شرارت ها رو از بین ببریم، قانون زشت لابی اسلحه سازی در ده سال اخیر تصویب شده بود. حالا لابی اسلحه به وضوح شکست خورده. ما شاهد اقدامات اجرایی تاریخی از سوی رئیس جمهور اوباما بودیم. اون اقدامات همیشگی نیستن، ولی جان مردم رو نجات خواهند داد، چونکه قانون بررسی بریدی رو قوی تر میکنن تا در هزاران معامله اسلحه که قبلا اجرا نمی شد اجرا بشه. و ما در طول کشور حرکت میکنیم — نمی نشینیم صبر کنیم تا کنگره اقدام کنه، این کار دقیقا بی عقلی محض هست. ما به سراسر کشور می‌رویم، ایالت به ایالت، به شکل برابری ازدواج.

11:33
و میدونید چیه؟ داریم برنده میشیم. کنگره تقریبا همیشه اخرین کسی هست که بیدار میشه و می فهمه که در سمت اشتباهِ تاریخ قرار داره. و وقتی که بفهمه، همیشه دلیلش مردم آمریکا هستن که اونها رو تکون میده، و این دقیقا کاری هست که ما داریم انجام میدیم، چون در این نقطه حساس هستیم.

11:48
می دونید، اخیرا من به این طرف و اون طرف کشور برای سخنرانی پرواز کردم سخنرانی برای گروههای بزرگی مثل این، گرچه ترس و رعب کمتری داشت، و خانمی که کنار من نشسته بود اتفاقی در حال تماشای یکی از مورد علاقه ترین برنامه هایِ تلویزیونی من، «آدمهای دیوانه» بودش، یک نمایش تلویزیونی طولانی در مورد تبلیغات در سالهای ۱۹۶۰. و درحالی که سعی داشتم در مورد چطور تمام کردن حرف هام فکر کنم، هر از گاهی هم چشمم می افتاد به صفحه نمایشگر، و انگار هر باری که نگاه میکردم، یک نفر رو می دیدم که در یک دفتر یا اطراف کودکان سیگار میکشه یا در حالیکه باردار هست مست کنه یا اینکه رانندگی کنه یا بدون بستن کمربند رانندگی بکنه یا تمایل به آزار جنسی به همکارش داشته باشه .

12:27
و آخرش تازه فهمیدم که: چه الهام بخشی شگفتی هست برای افرادی بین ما که این رویا رو دارند که خشونت مسلحانه تمام بشه. یعنی، فکر کنین به اینکه در دوره زمانی نسبتا کوتاهی چقدر زیاد دنیا تغییر کرده، چطور اون رفتارهایی که یک زمان عادی یا نرمان در نظر گرفته میشدن — بعضا حتی فریبنده یا سکسی هم بودن — در تنها یک یا دو نسل بعد زمانیکه اونها موضوع گفتگویِ راجع به زمینه های مشترک ما شدند. تبدیل به رفتارهایی زشت و شرم آور شدند، ما پتانسیل ایجاد این درجه از تغییرات رو برای خشونت های مسلحانه داریم.

13:01
و این رویای من هست، که شاید یک روزی، یک برنامه تلویزیونی طولانی، کابوس وحشتناکِ خشونت های مسلحانه رو نشون بده، و نسلی آینده از کودکان ما شاید قادر باشند تصور کنند که چقدر وحشتناک می باید بوده باشه.

13:15
سپاسگزارم.

13:16
(تشویق)

13:22
سپاسگزارم.

13:23
(تشویق)

13:25
سپاسگزارم.

13:26
(تشویق)

آموزش زبان انگلیسی | manozaban.ir